Zaterdag 16 juni

Vanmorgen om 09 .00 u. opgestaan. Terwijl de dames allebei nog in 'ruststand' verkeerden, lekker even geschoren en gedoucht. Toen de dames ook bij hun positieven waren zijn we naar beneden gegaan om te ontbijten. Na samen met Carl te hebben ontbeten, hebben we nog rustig een kopje koffie gedronken en zijn daarna met Rosanne naar een supermarkt gelopen om wat inkopen te doen.

Terug maar even met deze blog aan de slag gegaan, terwijl de dames besloten hun nagels maar eens flink te laten verwennen bij een locale manicure/pedicure. 

 

Hier val ik even in :-). Rosan heeft een zaakje ontdekt waar ze haar nagels laat verzorgen. Ze heeft mij meegenomen, voor haar was het ook weer tijd. Ergens in een straatje vlakbij is een schoonheidssalonnetje. Een ruimte van ongeveer twee bij twee en een halve meter. We hebben er zo'n twee uur gezeten (half uurtje wachten tot we aan de beurt waren). Terwijl we zaten te wachten werden van twee Vietnamese dames de teennagels verzorgd en gelakt en van een andere Vietnamese dame haar haar geknipt. Samen met 1 kapper en 2 schoonheidsdametjes was het dus even inschikken toen wij erbij kwamen......Er kwam een Vietnamese moeder met dochter hun haar laten opsteken en hun gezichten laten opmaken (er kwam een grote proffesionele koffer met allerlei make-up en penselen te voorschijn. En toen we weggingen bleek dat er in een ruimte achter het salonnetje nog twee banken stonden, waarop iemand lag die haar haar werd gewassen. Het zou me niets verbazen als je je ook nog daar kan laten masseren. Rosan en ik hebben onze vingernagels en teennagels laten verzorgen en lakken door de twee meiden. Duurde dik een uur en we moesten wel samen 80.000 dong afrekenen; dit is dus nog geen 3 euro. Wat krap 1,50 euro pp betekent!!! 

 

Hier gaat Ron zijn verhaal weer verder: 

Daar het bijwerken van een blog met veel vochtverlies gepaard gaat, na een uurtje maar even een paar biertjes voor mij en Carl gescored bij de buurman. We zaten net lekker te bieren toen de dames weer voet binnenshuis zetten. De nagels pico bello in de lak en onderweg ook nog even een paar gevulde broodjes voor Carl en mij op de kop getikt. Well done ladies! 

Na de broodjes heeft Marjo even de note hierboven ingevoegd en terwijl wij nu aan een biertje en een roseetje zitten ligt Rosan naast mij op de bank naar de binenkant van haar oogleden te kijken! 

Voor de avondhap lopen we weer naar de weg om een Mailinh-taxi aan te klampen. Vervolgens richting Distrijct 1 en laten we ons afzetten vlak bij the Operahouse. We worden naar Rosanne naar een restaurant met de naam 'Lemon Grass' geleid, een van de betere restaurants in HCMC. 

Aan alles merk je dat je hier in het duurdere deel van HCMC zit; bij ons restaurant staan constant twee man bij de deur om gasten te ontvangen en in het restaurant zelf worden we getrakteerd op live muziek. Deze live muziek bestaat uit een Chinese dame die een of ander onbekend houten snaarinstrument bespeeld; overigens heel mooie en rustige Chinese muziek. Wanneer ik tijdens het eten naar buiten kijk, zie ik aan de overzijde een Mercedes uit het duurdere segment stoppen. Vervolgens laat de chauffeur twee modern geklede jonge dames uitstappen, die hierop een kuntgallery inlopen; waarschijnlijk niet voor een goedkope reproductie of een soortgelijk postertje.

Na een voortreffelijke hap, vergezeld van enkele heuze frisse tapbiertjes (uniek hier), nemen we nog een lekkere whiskey toe, rekenen af en lopen richting de deur. De portier staat gelijk te knikken en vraagt of hij ons nog van dienst kan zijn, waarop we aangeven dat we een taxi willen; maar wel een van Mailinh. De portier, een wat oudere man, rent hierop zo'n meter of  70, richting de hoofdstraat en stort zich in het verkeer om de gewenste taxi naar de kant te dirigeren. Hoe bedoelt u serivice?! Nadat de portier ons heel hoffelijk in de taxi   heeft geholpen rijden we richting huis.

Thuis lopen we nog even naar het dakterras op 4 hoog, om onder het genot van een biertje , een roseetje en wat 'kabbelwerk' nog even rustig na te zitten met een blik over nachtelijk HCMC. Na een poosje is het bedtijd;  ons laatste nachtje in Vietnam alweer! Morgen rond deze tijd zitten we weer in de een of andere Boeing richting huis.......helaas, helaas!