Zondag 17 juni

Vanochtend eerst maar eens rustig en op een knappe tijd wakker geworden, lekker gedoucht en op naar het ontbijt. 

Vandaag dus alweer ons laatste dagje bij Rosanne en ook in Vietnam. Vanmiddag zullen we omstreeks 16.30 u. weer afreizen naar het vl iegveld, om via Kuala Lumpur terug te vliegen naar Amstdam. Al met al weer een 'zit' van een uurtje of veertien.

Na het ontbijt, het is inmiddels alweer middag, tijd om de bagage te repacken. Omdat we, zoals velen, Vietnam zullen verlaten met 'ietsje meer' dan waarmee we kwamen; wordt het dus even puzzelen. 

Ondanks het feit dat we het nodige aan gewicht voor Rosanne mee hadden, besluiten we nu om nog wat zaken bij Rosanne achter te laten. Mocht zij het niet meer mee terug willen nemen, dan is het ook geen punt. Het gelukt ons om alles, inclusief wat kleding van Rosanne, een plek in onze tassen en rugzakken te geven.

Tijdens het repacken horen we plots een hoop lawaai. Het klinks alsof er iets van boven naar beneden valt. Vrijwel gelijktijdig horen we het geluid van een harde wind. Samen met Rosanne lopen we naar boven om te kijken wat er loos is. Wat blijkt; er is een gigantische bui losgebarsten, een die gepaard gaat met enorm veel wind. De lucht is bijna zwart, het stormt en ondertussen komt het met bakken naar beneden. Later zou blijken dat het lawaai werd veroorzaakt door een metalen plaat die van het dak van de buren was losgewaaid en die door de harde wind tegen de watertank op het dak van de woning van Rosanne was terechtgekomen. Hierdoor zaten Rosanne en haar huisgenoten een paar dagen zonder warm water.

Enfin,  wanneer we even later beneden nog wat zitten na te praten, plenst het nog gestaag en biedt Rosanne aan om alvast wat te eten voor ons te halen; want nog een uurtje en dan is het alweer tijd om richting vl,iegveld te rijden.

Nadat we met z'n drieen ons nog tegoed hebben gedaan aan een paar heerllijk gevulde Vietnamese broodjes is het tijd om op te stappen. We nemen afscheid van Rosanne's huisgenoten en lopen met Rosanne naar de weg om een taxi te scoren.

Onderweg naar het vliegveld nemen we voor de laatste maal het beeld van HCMC in ons op. Op de luchthaven van HCMC is het relatief rustig. Bij het inchecken vraagt de grondstewardess, kijkend naar het gewicht van onze tassen,  hoeveel handbagage we hebben. Quasi nonchalant laat ik een rugzak zien; oke een dus is het antwoord. (de loodzware rugzak die verderop bij Rosanne is 'geparkeerd' waren we even vergeten ;-p) Na met Rosanne een laatste drankje te hebben gedronken, nog even te hebben geknuffeld en haar ons restant Vietnamese Dong's te hebben toevertrouwd, gaat we ieder een kant op; wij richting gate en zij richting huis!

Het is een relatief kort vluchtje van HCMC naar Kuala Lumpur; scheelt meer dan een uur met de heenweg naar Hanoi. Onze vlucht vertrekt zo'n 20 minuten te laat, omdat het toestel laat binnenkomt en eerst nog geserviced moet worden voordat wij aan boord kunnen. Een en ander betekent dat we op Kuala Lumput aangekomen direct in het metrotreintje kunnen stappen dat ons naar departures brengt (aankomst- en vertrekhal bevinden zich hier in aparte gebouwen die ongeveer een kilometer uit elkaar liggen en met een metropendel met elkaar verbonden zijn). Uit de trein geljk naar onze gate en kunnen we vrijwel direct boarden.

We zitten wederom in een comfortabele Boeing 777 en, net als op de heenreis, wederom een gecombineerde vlucht van Malaysia Airlines en KLM; uitgevoerd door Malaysia Airlines.